Khalid – „Sincere” [RECENZJA]

Znałem tego artystę jako gościa dwóch ważnych, ale zupełnie z innej bajki wokalistów: Shawna Mendesa i Eda Sheerana. I to towarzystwo jest mu bardzo potrzebne, bo mimo całkiem udanej kariery solowej Khalid jest ciągle wokalistą mało znanym. I nawet nie pomogły mu liczne nominacje do najważniejszych nagród, szczególnie w 2017 roku, po wydaniu debiutanckiego albumu „American Teen”. Mogło się wydawać, że kariera tego zdolnego 19- latka nabierze rozpędu, jednak coś się zatrzymało. „Sincere” to trzeci album, po którym można powiedzieć, dlaczego Khalid ciągle jest artystą niszowym.

Swoją pięcioletnią przerwę od poprzedniego albumu artysta tłumaczy koniecznością zastanowienia się jakim artystą chce być. I to zrozumiałe, po tak świetnym debiucie artysta mógł się spodziewać czegoś więcej. Dlatego, jak sam opowiada,  przyjął teraz założenie jakby zaczynał wszystko od początku, ale z dużo większymi umiejętnościami i świadomością artystyczną. Repertuar „Sincere” to piosenki autorskie i kilka kompozycji innych twórców, także cover piosenki Alicii Keys „Please Don’t Fall in Love With Me”. Stylistycznie jest różnie, bo większość materiału to R&B, jest nowocześnie i atrakcyjnie, jednak w połowie płyty coś się zaczyna psuć, słyszymy coraz więcej klimatów radiowych, jakby artysta na siłę chciał zaistnieć w świadomości masowego słuchacza.  Tutaj wyróżnia się „Heatsroke”, utwór atrakcyjny, ale zupełnie inny stylistycznie.

Jeszcze więcej nieszczęścia artysta robi swoim głosem. Już w pierwszej piosence, „Adore U”,  słyszymy piękny, brzmiący baryton. I to imponuje, ale bardzo szybko wokalista chce udowodnić, że ma dużo większe możliwości, jego liczne zapędy do śpiewania falsetem niszczą tę pierwotną magię. Podobnie jest w „Ground”, w którym fragment śpiewany w niższym rejestrze szybko jest zdominowany przez dużo wyższe dźwięki. I ta niekonsekwencja, również repertuarowa, nieco mi przeszkadza. Coś mi się wydaje się, że Khalid jeszcze raz powinien się zastanowić, jakim chce być artystą.

8/10