17 mar / Wojtek

MBTM – drugi nudny casting

Po poprzednim, słabym odcinku spodziewałem się, że lepsze występy zostały zarezerwowane na później, dla dodania dramaturgii. Po tym odcinku wiem, że tej dramaturgii nadal nie ma – może producent trzyma te najlepsze wykony na później, a może ta edycja jest nieco słabsza?

Tym razem pododbało mi się 3 wykonawców, dokładnie 3 zespoły. Kapele za każdy razem pokazują dużą przewagę nad solistami, którym często wydaje się, że wystarczy coś tam odśpiewać i oczywiście dobrze wyglądać Każdy, kto kiedykolwiek dotknął czynnego muzykowania wie, że przyzwoity poziom zespołu to wypadkowa wielu czynników, w których ciężka praca i mądra koncepcja są zdecydowanie najważniejsze. I taką właśnie konsekwencję słychać było w zespole EDA. Ich wykonanie, medley 2 utworów, niczym szczególnym się nie wyróżniał, jednak na tle tego czym karmieni jesteśmy w naszych mediach, to takie występy są zawsze interesujące – przyzwoity warsztat i szczerość wykonawcza, to dla tak młodego zespołu elementy, które dają nadzieję. W przyszłości może być tylko lepiej. Na tle dobrze zagranego akompaniamentu świetnie zabrzmiała wokalistka. Szkoda, że w tym występie trochę za mało było indywidualizmu, czegoś co odróżniłoby zespół od wielu podobnych. Na to jednak trzeba pewnie zaczekać – spodziewam się, że nie za długo 😉

Były jeszcze 2 intersujące zespoły. Jan Gałach Band to dojrzali muzycy, którzy wiedzą jak i co grać. Tu niewątpliwą zasługą jest rola wokalistki, która swoją charyzmą dodała całości dużego uroku. Dobrze też spisali się muzycy, z pomysłem i sporym doświadczeniem. Mimo, że muzyka zaprezentowana przez tę kapelę nie należy do moich ulubionych, to na taki profesjonalizm i radość grania należy zwracać uwagę. Podobał mi się także AlphaDog. Szkoda jedynie, że tak wiele polskich zespołów pokazuje się w repertuarze anglojęzycznym, bo potem, kiedy trzeba umocnić się na naszej scenie w repertuarze polskim, często okazuje się, że magia gdzieś znika.