O coverach (prawie) wszystko – „Les Champs Élysées”

Tę piosenkę znają chyba wszyscy, bo to jedna z tych, które utożsamiamy z kulturą francuską. Jeśli kogoś poprosimy o wymienienie najbardziej znanych piosenek znad Sekwany, to pewnie “Les Champs Élysées” będzie wymieniana często. I jest to utwór, dzięki któremu Joe Dassin, wykonując go w 1969 roku,  zapisał się w historii.

Teraz czeka nas niespodzianka, bo piosenka nie jest francuska, a powstała rok wcześniej w Wielkiej Brytanii pod tytułem “Waterloo Rooad”. Jego twórcami jest spółka autorska Mike Silsha (muzyka) i Mike Deighana (tekst). Tytuł odnosił się do londyńskiej ulicy Walterloo Road, więc przeniesienie go później na najsłynniejszą ulicę francuską było oczywiste. Dla porządku warto posłuchać wersji oryginalnej, dzisiaj już kompletnie zapomnianej. Jej wykonawca to Jason Crest, zespół z końca lat 60., czyli okresu ogromnej popularności The Beatles, bo inspirowanie się tym zespołem jest tutaj słyszalne.

Przyglądając się nowym wersjom piosenki zauważymy, że niemal wszyscy wzorują się na wersji francuskiej, nawet artyści anglojęzyczni, jak choćby specjalizujący się w opracowywaniu znanych piosenek amerykański zespół Pomplamoose.

Również po francusku piosenkę wykonuje ikona punku, zespół NOFX. I nawet w tym przypadku nie pozwolono sobie na zbyt dalekie odejście od oryginału.

Fragmenty piosenki są często wykorzystywane podczas wydarzeń sportowych, m.in.: klub piłkarski Chelsea i francuską reprezentację piłki nożnej. I właśnie za sprawą tej ostatniej piosenka zyskała największą popularność, kiedy drużyna zdobywała tytuł mistrza świata w 2018 roku. W tym samym roku fragment piosenki wykorzystywano podczas przerw w relacjach telewizyjnych Tour de France.

Teraz, kiedy znamy cały kontekst historyczny, trzeba przyznać, że to właśnie Francuzi najlepiej się w tej piosence czują. Dowodem jest propozycja wokalistki jazzowej ZAZ. Taki sposób wykonania i świetna swingowa aranżacja pokazują, że „Les Champs Élysées” dobrze adaptuje się w każdych warunkach.