Mogłoby się wydawać, że tę piosenkę znają tylko starsi słuchacze z dobrą pamięcią. Mówimy tu o utworze z 1978 roku, czyli czasów, kiedy polska muzyka była jeszcze bardziej odległa od światowej niż obecnie. Wtedy jednak dostęp do nowości zagranicznych był bardzo ograniczony, dziś natomiast można znać wszystkie nowości w dniu premiery. Mimo to polska muzyka rozrywkowa jest ciągle zaściankiem. I może wtedy tak myśleliśmy o piosence „Tylko mnie poproś do tańca”, jednak jej dzisiejsza popularność i nowocześniejsze opracowania pokazują, że to utwór godny szacunku.
Wczoraj był ten sam scenariusz, co we wszystkich odcinkach tego sezonu. Znowu podobał mi się tylko jeden uczestnik. Tym razem jednak zastosowano inną dramaturgię – wcześniej te najlepszy występy zostawiano na koniec, teraz na początek pierwszego odcinka. Występ Anny Rogowskiej bardzo mi się podobał, po niej nic już tak spektakularnego nie było.
Wczoraj było podobnie jak tydzień temu. Znowu nikt mi się nie podobał, dopiero pod koniec, kiedy wystąpiła Dominika Krassowska, trochę się obudziłem. Ta bardzo charyzmatyczna i sprawna wokalista przywróciła nadzieję.
Zwykle nie piszę o albumach koncertowych, bo to trochę inny rodzaj sztuki. Zawsze uważałem, że jedynie album studyjny może pokazać całą prawdę o artyście, a wykonanie koncertowe nie jest tak dopieszczone, brzmi często nieco inaczej. Kiedy jednak zacząłem słuchać tego krążka, zachwyciłem się od razu. Po pierwsze z przyjemnością przypomniałem sobie dobrze znane piosenki, głównie z ostatniego albumu „Watch the Sun”. Ale zachwyciłem się także jakością nagrań i oczywiście tym, co muzycznie dzieje się na scenie. Czujemy się jak na znakomitym, świetnie zrealizowanym koncercie.
Już sam pomysł mnie zainteresował, bo namówienie do współpracy wybitnego brazylijskiego gitarzysty Toninho Horta to sukces. Dorota Miśkiewicz już wcześniej pokazywała swoją miłość do tego rodzaju stylistyki. Teraz pojechała do Brazylii i z tamtejszymi muzykami nagrała ten świetny materiał.
